Svaka ozbiljna bolest koja se desi nekom članu porodice, koja je hronična i zahteva stalno lečenje, sa epizodama pogoršanja koje se vraćaju uprkos pridržavanju preporuka, i koja je u vezi sa rizikom od hospitalizacije i invaliditeta, predstavlja brzu promenu situacije za porodicu, čije prihvatanje zahteva određeno vreme. Teže je prihvatiti dijagnozu ozbiljne mentalne bolesti nego ozbiljne telesne bolesti (osim raka), npr. dijabetes melitus tip 1.To izaziva depresiju kod negovatelja, koja je povezana sa osećajem gubitka prethodne slike obolelog člana porodice, što je osećaj sličan oplakivanju nekoga, kao i, kada imamo u vidu hronični karakter šizofrenije, reakcija slična sindromu sagorevanja na poslu, s prelaskom na rutinsko ponašanje i emocije.
Tokom ove decenije, posmatranja uticaja koju bolest vrši na porodicu i rodbinu pacijenta, usredsređena su na problem uznemirenosti kroz koju prolaze članovi porodice i koja je obično povezana sa ozbiljnošću i hroničnim karakterom simptoma, nepovoljnom prognozom, kao i sa neželjenim dejstvima antipsihotika.
Zapamtite!
I dalje su porodica i njeni članovi ti koji imaju ogroman, često odlučujući uticaj na dalji tok šizofrenije i koji mogu postati najbolji saveznici na pacijentovom putu oporavka.
Ponašanje bliskih osoba, način i sadržaj komunikacije, čak i sȃmo njihovo prisustvo pored pacijenta, imaju ogroman efekat na držanje bolesnika. Prema tome, veoma je važno steći što je moguće više znanja o bolesti i njenom lečenju. Takve informacije mogu da se dobiju iz raznih izvora: pamfleti koje daje lekar, internet, posebni psihoedukativni programi za pacijente i njihove porodice. Uvek je dobro razgovarati sa odgovornim lekarom o informacijama koje ste dobili ovim putem.
EM-109686; 09/2022